Mijn speech op 1 mei: Feest van de Arbeid

Vandaag had ik de eer om te speechen op 1 mei Gent: Feest van de arbeid als Voorzitter Beweging van Vooruit Gent.

——

“Lieve vrienden, wat een fantastische dag om ons Feest van de Arbeid te vieren. Zoals elk jaar is de zon van de partij. Het is fantastisch dat jullie hier opnieuw ‘en masse’ zijn samengekomen. Voor de viering van onze gezamenlijk strijd en actie.

Met leden van onze politieke partij en onze bondgenoten van de vakbond, onze vrienden van Solidaris en onze Jongsocialisten. Maar ook met vele andere partners en burgers die de strijd voor de werkende klasse onderschrijven. Samen op dit plein naast de socialisten.

En ook al staan jullie hier met andere vlaggen in andere kleuren, met anderen boodschappen, met andere accenten en dialecten, met andere overtuigingen en gezangen, … . Die verschillen moeten we respecteren en aanvaarden. Zeker vandaag. Zeker op 1 mei!

Want iedereen hier heeft zijn rol. Iedereen hier is welkom. De burgers die bezorgd zijn, de vakbondsafgevaardigden, ons middenveld en onze politieke vrienden van de meerderheid en van de oppositie. En ook al bewandelen we een andere weg om ons doel te bereiken, we staan hier wel met gedeelde bezorgdheden.

Want vandaag de dag staan de universele rechten van de mens onder de druk. Internationaal, met dictators in het Oosten en Westen, maar ook in ons eigen continent. Met regeringsleiders die de aanval ingezet hebben op onze Europese waarden.

Regeringsleiders die pronken met toxisch leiderschap. Die racistische en seksistische slogans verspreiden, zonder enige schaamte. Regeringsleiders die samen met tech giganten onze democratie ondermijnen. Puur uit winstbejag. Die discriminatie toelaten op hun platformen waardoor haatdragende slogans op onze jongeren worden losgelaten.

Regeringsleiders die de klimaatverandering negeren en zelfs dat als FAKE NEWS bestempelen.

En nog het ergste van al… Extreem-rechtse regeringsleiders die als massamoordenaars een gans volk aan het uitmoorden zijn in de Gazastrook. Wel SHAME ON YOU!

Maar ook hier. In ons Parlement en in onze stad worden we geconfronteerd met de opkomst van extreemrechts.
… met aanvallen op de rechten van de LGBTQI+ gemeenschap
… met aanvallen op de persvrijheid en het recht van betogen
… met de verdachtmaking van schrijvers en artiesten
… met het ontmenselijken van vluchtelingen en nieuwkomers

En dit op de vooravond van 8 mei waarop we de ’80 jaar bevrijding’ vieren.

Wel … in Gent kennen we een woord voor dat gedrag. Dat heet schaamtelijk! SHAME ON YOU!

Lieve mensen, hier in Gent moeten we het slimmer aanpakken. We mogen het niet zo ver laten komen. We mogen ons niet uit elkaar laten spelen. Als de geschiedenis ons iets leert, is dat we dat kunnen in Gent. In Gent hebben we het samenwerken uitgevonden, met onze coöperatieven.

En samenwerken doen we niet door te zwijgen. Zeker nu niet. We moeten ons net moeien, we moeten ons gedacht zeggen. Maar we moeten in dialoog blijven gaan met elkaar. Dat verdienen onze mensen. Gentenaars, Vlamingen, Belgen. En ieder moet dit doen vanuit zijn rol en vanuit zijn overtuiging.

Met Vooruit weten we dat we een moeilijk pad hebben gekozen. Een pad met vele bulten en met vele bochten. En zoals jullie allemaal weten, is dat niet evident. Dat ervaart elk socialist elke dag.

Elke dag moeten we onze rug rechten. Elke dag moeten we op onze hoede zijn binnen de eigen meerderheid. Elke dag krabben we ons in de haren, soms met gevloek, soms met een krop in de keel, maar wel altijd met de borst vooruit, met het hand op het hart. Met het geloof dat verantwoordelijkheid nemen de enige juiste beslissing is. Dat we de moeilijkheden niet uit de weg moeten gaan, maar de realiteit in de ogen moeten kijken.

Dat geloof heb ik zelf nu ook al gevoeld in alle geledingen. Bij elke Minister, mandataris, maar ook bij elke vrijwilliger hier in Gent.

We willen niet aan de zijlijn blijven staan. We willen niet staan roepen vanop een afstand, en al zeker niet anoniem van achter een toetsenbord. Bij Vooruit geloven we dat we mee aan de tafel moeten gaan zitten. Dat we het van binnenuit moeten veranderen. Met onze Ministers op de juiste posten. Mee aan de tafel.

Zodat we kunnen strijden voor de sociale zekerheid en voor goede zorg voor iedereen. Voor ons welzijn, voor armoedebestrijding, voor onze jeugd, ons klimaat en ons woonbeleid, … voor onze veiligheid, voor onze kunstenaars!

En als je met uw vuisten op de tafel wil kloppen, moet je aan die tafel gaan zitten. Zeker als rechtse politici onze koopkracht onderuit willen halen. Als ze de grote vermogens niet willen laten bijdragen. We moeten aan de tafel zitten om de index te beschermen, om te strijden voor het minimumloon, ons pensioen… simpelweg voor onze mensen.

En neen, dat is niet evident. Maar wat we wel zeker weten is dat een tafel met alleen maar conservatieven en rechtse politici … absoluut geen goed idee is!

Net daarom zijn wij vandaag ook fier om ne Gentse sos te zijn. Dat we die moedige keuze maakten. En ondanks een zeer heftige periode in oktober, staan we hier nog steeds samen. En zo hoort het, want we gaan iedereen, de vakbonden, het middenveld, iedereen hard nodig hebben om ons te verweren. Om te blijven strijden voor gelijke kansen en gelijke rechten.

En tenslotte lieve mensen, we beseffen vandaag heel goed.
Dat we ook nederig moeten zijn. Er zijn nog zoveel uitdagingen.

Als we zien hoeveel mensen dakloos zijn, en mensen het lastig hebben. Mentaal, fysiek en financieel. En na de lokale verkiezingen zijn we hard geschrokken.

1/3de van de Gentenaars is niet gaan stemmen.
1/3de van de Gentenaars voelt zich niet gehoord of vertegenwoordigd. Dat is gigantisch.

We gaan elkaar hard nodig hebben.
We gaan uw oren nodig hebben om te luisteren naar een ander.
We gaan uw goede wil nodig hebben om van deur tot deur te gaan.
We gaan uw engagement nodig hebben om iets in beweging te brengen.

We gaan uw hand nodig hebben om het te kunnen schudden.
We gaan uw arm nodig hebben om te omarmen.
Uw schouder om iemand te troosten.

En we gaan elke ontwapenende glimlach nodig hebben, om elkaar te vinden.

Lieve mensen, het is fijn om samen te zijn.
Het is zo’n samen zijn dat elk jaar zo hoort te zijn.

Op deze Dag van de Arbeid voel ik opnieuw de samenhorigheid.
Dat voel ik. Dat voelen wij als socialisten.
En hopelijk jullie ook.